Bir önceki yazımda söyledim, ve tekrarlıyorum. Sana bu blog boyunca asla ayrıntılı bilgi vermeyeceğim. Bilgi, kıymetlidir. Ve kıymeti uğraş ile anlaşılır. Merak etme, bilgiyi hak ediyorsun. Tekrarlıyorum, seni yönlendireceğim. Alacaklarını bu blogdan olmasa da bir kaynaktan alacaksın. İnan bana.
Artık yavaş yavaş asıl konuya başlamayı düşünüyorum. Önceki yazıların amaçları vardı. Senin beynine işleyecek mesajları vardı. Hala okuyorsun değil mi? Yazacaklarım bitti, diyeceğim ana kadar bu bloğu takip edeceğini biliyoruz. Ama merak etme, daha anlatacağım çok şey var.
İnsan tiplerinden bahsedeceğim. Farklı kişilik tiplerini anlatacağım. İnsanlar üzerindeki algılarının kuvvetlenmesini sağlamayı hedefliyorum. Kendi karakterini yorumlayacaksın. Belki bir gün yazdıklarım ile benim karakterimi analiz edeceksin. Zorlu bir yol seni bekliyor. Başlamak istiyor musun? Hemen şimdi sayfayı kapatıp yaşamaya devam edeceğini biliyorsun.
Temel kişilik olarak 3 tip insan vardır. Sana bu yazıda yalnızca en acizinden, en vasıfsızından bahsedeceğim.
Beta...
Etrafındaki insanları düşün. Farklı arkadaş gruplarını gözünün önüne getir. Her grupta kendini öne çıkarmaya çalışan çocuksu davranışları olan ama ona göre "cool chocuq" havasında dolaşan çok insan vardır. Onlardan bahsediyorum dostum. Bunu sana çok fazla açıklamayacağım. Bilgilerin bu sayfa altında hep eksik kalacak. Ama merakını engellemezsen ve kendine karşı bilgiye açlığını ispatlarsan çok fazla ayrıntı öğrenebileceğini sana garanti ediyorum.
Betalar dostum... Hani şu her sohbete damlayan, iğrenç espri anlayışına sahip, ergenlikte kalan adamlar... Hani şu, 7 yazı boyunca bahsettiğimin iğrenç toplumun kmlesi olmuş, sisteme karşı domalarak bekleyen acizler... Parlamayı, kararmaya tercih edenler...
Seni devamlı düşündüreceğim. Ben yazımı yazarım, ama düşünüp anlamak sana kalıyor. Her yazı sonunda dediklerimi anla. Yorumla...
Ve şimdi, senin sıran. Düşün dostum, etrafındaki tasvirime uyan iğrenç betaları düşün. Amaçları, ya da ideolojileri neler? Ve düşün; sen... Onlardan mısın?
Konuyu sikik "toplum baskısı"ndan biraz dağıtıp farklı konuları ele alalım. Hayatımızda bir çok pürüz var, tek sorun tabi ki üzerimizdeki baskılar filan değil.
Kendi tezime göre; insanlar arasındaki bütün ilişkiler cinsellikten doğar, farklı kalıplarda şekillenir. Hemcins şahısların bile arasındaki ilişki anti-cinsellik ile doğarak bir kalıba oturur. Bu konuyu daha fazla açmamayı tercih ediyorum, çünkü çok uzayacaktır. Dişi ve erkek arasındaki ilişki ise, zaten kuşkusuz bir cinsellikten meydana gelmektedir.
İlk kadınlar; zekiydi ve cinsel yönden kilit nokta onlardı. Bunun farkına vardılar. Ve durumu kendi leyhlerine çevirmek istediler. Cinsellik iki taraflıydı; dişi işe, olmazsa olmaz bir parçaydı. Ellerindeki bu cinsel gücü kullandılar. Büyük devlet ya da imparatorluklara bakın. Kadınlar her zaman arka planda görünen gizli yönetici rolü oynadılar. Büyük birlikler, onların bu güçlerinden dolayı dağıldı.
Cinselliği kullanma şekilleriyse çok basitti; aşk! Aşk nedir dostum? Duygusal bir şeyler zırvalayacaksan sakın ağzını açma. Aşk, kadınların cinsel güçlerini saklamak ve zamanı geldiğinde kullanmak için uydurduğu bir kavramdır. Bana itiraz edebilirsin. Ama iyi düşün...
Bir de bunu yalnızca kan pompalamakla yükümlü basit bir organ olan kalp ile bağdaştırdılar. Ne kadar da traji-komik değil mi?
Peki aşk var mı dostum? Sevgilin olmuştur muhtemelen. Elini tutunca sikinin kalktığı bir ilişkiden bahsediyoruz. Aç gözlerini! Bu tamamen cinselliğe dayanan kavrama aşk mı deniyor? Yapma... Seni yenmek için silahları var. Sende olanla seni vuruyorlar. Senin aciz, pis zevklerin onları güçlendiriyor. Geç olmadan, kendine gel!
Seni kullanmalarına izin verme. Ve güçlü değilsen rol yapma. "Olduğun gibi görün.". Etrafındakiler içini göremese de görebilecek olanlar var. Söylesene, neden bunları okuyorsun?
Eğer önceki yazılarımı okuduysan topluma karşı farkındalığının arttığına eminim. Gerçekleri, oyunları, planları yavaş yavaş görmeye başladığına eminim. Ve hala okuyorsan, güvendiğine eminim.
Benim kim olduğumu merak ediyor olabilirsin. Ama kim olduğum önemli değil, asla olmayacak. Ben sendim... Emin ol, senin gibiydim. "Toplum" ezmişti beni. Farkında olunca irkildiğim gerçekler keşfettim. Sen de keşfedeceksin... Başarırsan. Sen, ben olacaksın. Hakkımda vereceğim bilgiler yalnızca bunlar olacak. Daha fazlasını alamayacaksın. Ama bakarsın, karşılaşırız. Ben, önemli değilim. Amacın var, bu yüzden okuyorsun tüm yazdıklarımı. Önemli olan sensin.
Sana güveneceğin kişiler var demiştim. Kaynaklarım var demiştim. Acele etmeden, hepsini açıklayacağım. Söylediklerim asla askıda kalmayacak. Farkındalığın artmalı, esaretin bitmeli.
Her şeye, büyün ayrıntı ve çözümlere bu yazıdan sonra başlayacağım. Bu sefer, farklı olacak...
İnsanlar biyolojik yapıları gereği doğduklarında 146 yıl yaşayabilecek potansiyeldedirler. Düşün... Bu mükemmel bedeni, bu eşsiz ruhu kim öldürüyor? Bütün yazılar boyunca bok attığım "toplum" mu? Ya da vermeye korktuğun cevabın olan, "sen" mi?
Cevabı vermelisin dostum. O iğrenç "toplum"a her ne kadar her yazımda saydırsam da onların hayatını mahvetmesine izin veren sensin. Seni ele geçirip; aynılaşmanı, basitleşmeni ve biyolojik bir varlıktan başka bir halt olmadan ölmene sebep olanları hayatının içine kadar sokan sensin. Bunlara sen izin verdin. Kararmışların içinde farklı olmaktan korkarak, siyah kalmayı tercih ettin.
Peki şimdi? Bunu istiyor musun? Boğulmayı istiyor musun? Boğulacaksın...
İzin veren sendin. Ama seni kendinden başka kurtaracak kimse yok! Eğer aynı kalmayı istiyorsan hiç düşünme, hemen bu sayfayı kapat.
Eğer önce kendine, sonra bana ve kaynaklarıma güvenmeyeceksen, hemen bu sayfayı kapat.
Özgür olmalısın. Durdurulamamalısın. Seni siken o toplumu, sen sikmelisin!
Çok fazla düşünmek insana zarar veriyor. Bunu her zaman söylerim. Yapılacak bir eylemin nedenleri, sonuçları, doğuracakları derken basit bir eylemi gerçekleştirmek, çok zorlaşıyor. Bir önceki yazımda bahsettiğim "El-alem ne der?" gibi seni sıkıştıran düşünceler yüzünden belki istediğini söyleyemiyor, yapamıyor ve hatta düşünemiyorsun bile.
Sana verilen kriterlerde, istenilen şekilde yaşıyorsun. Yık bu sistemi! Kriterlerini kendin koy! Serbest düşünce özgürlüğün varken neden kısıtlanasın ki?
Ama istediğini düşünmenin bile aşırıya kaçılması sana zarar verir. Aklında onlarca soru dolaşır; kaybolur, gidersin. Çılgın olmalısın dostum! Merakla izlenen olmalısın. Deli olmalısın!
Motton olsun; "Bir kere düşün, ve uygula.". Denemelisin bunu. Bu duyguyu, bu özgürlüğü tatmalısın. Sonuçlarını düşünmeden sadece istediğin için bir şey yap. Benim için değil, kendin için yap bunu. Eğleneceksin demiştim. İşte; eğlence, özgürlükle başlıyor.
İnsanlar çok fazla sahte duygu ve davranışa sahip. İstediklerini söylemiyor, ve yapmıyorlar. Onlar için biçilen kılıfın gerektirdiği gibi yaşıyorlar. Bak, toplumun baskısı burada da karşımıza çıkıyor.
Hepimizin içine sokulduğu bir kalıp var. Doğrunun ve yanlışın ne olduğunu bize söyleyenler tarafından, kendi iradelerine sahip olamayanlar için hazırlanmış kalıplar... Hür iradenizi kaybetmenizi sağlayan, "istenilen adam" olmanız için şekillendirilmiş kalıplar...
Daha doğar doğmaz insanlara bir şekil veriliyor. "Aman yapma ayıp olur." mantığıyla yetişen nesil "Aman el-alem ne der?" nesline dönüşüyor. Ve bu zehri yayıyorlar. Bundan kurtulabilirsin, bundan kurtulabiliriz. Güvenmen gereken insanlar olacak, açıklayacağım...
Konuya dönecek olursak, insan kolay etkilenen hassas bir varlıktır. Ama güçlüdür de. Gücünü, açığa çıkarmalısın. Saçma sosyal korkulardan kurtulmamız gerekiyor. Karşınızdakinin ne düşündüğünden önemli bir şey varsa, senin ne düşündüğündür.
Unutma, eğlendiğin şeyler senindir. Seni baskılayanlara vereceğin en büyük tepki senden bekleneni yapmamak olacaktır. Sana saldırıda bulunan birisini düşün. Tek amacı seni kışkırtmak, tartışma içine sokmaktır. Enerji emmektir amacı. O kişiyle gireceğin en büyük tartışman bekleneni yapmamaktır. Onlara istenileni verme. Farklı ol.
Zamanla bunlarla eğleneceğini sana temin ediyorum.
Dünya üzerinde baskıya yenilen, ve tam anlamıyla ot gibi yaşayıp giden çok fazla insan var. Farklı olma şansın varken, neden vasıfsızca ölesin?
Bir önceki yazıda düşünmeni istemiştim. Sana dayatılan, yapman gerekliymiş gibi gösterilen ve senin devamlı sönük kalman için uygulanan baskıları düşünmeni istemiştim.
Çok fazla değil mi? Zevk alarak yaptıklarının yanında çok fazla değil mi? Kendine acıyor musun? Acımalısın.
Ama umut var. Baskıya baş kaldırmaya, sönük lambaların arasında ışıl ışıl parlamaya, ve farklı olmaya... Umut var.
Seni yönlendireceğim. Asıl kimliğini bulmalı ve kendin için yaşamayı öğrenmelisin. Hayattan, bu oyun sahasından zevk almalısın.
Yapılan baskılara itiraz etmelisin. Hakkın olanı almalı, ve "gerçekten" yaşamalısın.
Diğer yazılarım bu konudan biraz daha farklı olacak. Ama her şeyin temeli aynı... Farklı yollardan, aynı hedefe çıkacağız.
Blogun ilk yazısında öncelikle, toplum baskısına genel olarak değineceğim.
Bütün yazılar boyunca, belki bizim farkına varmadığımız ya da farkında olduğumuz baskılardan, bu baskıların sebeplerinden, çözüm yollarından, bazı kaynak ve rehber kişilerden bahsedeceğim.
Giriş; para etmez gelişim kitapları gibi olsa da, yazı dizim yerine göre ciddi, yerine göre keyifli olacaktır. Ve emin olun, eğleneceğiz.
Şimdi yazıyı okumayı bırakıp 10-15 saniye boyunca, hızlı bir şekilde düşünün. Gündelik yaşamınızda neler yapıyorsunuz? Rutin işleriniz neler? Şimdiyse aklınıza gelenleri tekrar yorumlayın. Hangilerini isteyerek yapıyorsunuz? Hangilerini yapmak sizi tatmin edip, mutlu olmanızı sağlıyor? Ve asıl konumuz olan; hangi eylemleri baskı altında yapıyorsunuz?
Bu şekilde bir hayat yaşayan yalnız siz değilsiniz. Belki bir öğrencisin; sınıfını düşün. Belki de bir işte çalışmaktasın; çalışma arkadaşlarını düşün.
Yalnız değilsin. Ama bu korkunç kalabalıktan baş kaldırarak sıyrılabileceksin.
